Bryce Canyon NP

Brr, het was flink koud vannacht en bij het wakker worden blijkt het nog -3 graden te zijn. Maar goed dat we de verwarming de hele nacht op 10 graden hebben laten staan. En buiten is het ook nog wittig, het heeft nog wat gesneeuwd vannacht!

We doen het rustig aan, ruimen de boel op, rijden naar de parkeerplaats bij de shuttle bus (500 m) en wandelen naar de overkant, Ruby’s Inn, voor een ontbijt om daarna wat eerste levensbehoeften in te slaan, brood, kaas, water, pastasaus e.d. Als we terug gaan naar de camper sneeuwt het, weliswaar lichtjes maar toch. Volgens buienradar gaat dat nog een tijdje duren, dus besluiten we in de camper te wachten op betere tijden alvorens met de shuttle bus het Nationaal Park in te gaan.

Rond 12:30 is het zover en een kwartiertje later zijn we bij het eerste uitzichtpunt. En hoewel dit de inmiddels 4e keer (!) is voor ons blijft de eerste aanblik vanaf de rand verpletterend. In de verte de vallei, zo’n 1000 voet lager en daarvoor een soort van kom met honderden hoodoos in wel vier of vijf verschillende kleurlagen, de hoofdkleur oranjerood. Al die hoodoos vormen kloven waar het heel gemakkelijk verdwalen is. Of waar je je gemakkelijk kunt verbergen, zoals Butch Cassidy een keer succesvol deed om aan zijn achtervolgers te ontkomen.

De naam van dit gebied is ontleend aan Ebenezer Bryce, een Schotse pionier die zich tot het Mormonendom had bekeerd en daarom naar Utah was getrokken.

Het waait vandaag stevig en af en toe valt er ook nog wat natte sneeuw, bepaald geen dag om eens lekker te gaan wandelen. Er lopen een paar trails naar beneden, elf jaar geleden zijn we via zo’n pad helemaal naar beneden afgedaald, maar dat gaan we niet meer doen. We pakken de bus naar de volgende twee punten (de bussen rijden om de 12 minuten) en vandaaruit gaan we te voet langs de rand (tegenwoordig verhard) richting het laatste uitzichtpunt. En maar genieten maar ook nog steeds weer verbazen over dit bijzondere, soms duizelingwekkende uitzicht. Gelukkig zijn er bij de mooiste (en dus drukste) punten stevige hekwerken geplaatst, een hele vooruitgang vergeleken met 11 jaar geleden.

Halverwege de wandeling (weer sneeuw) gaan we in de lounge van de Lodge even opwarmen en onze boterham opeten om daarna door te lopen naar de General Store. Hier scoor ik een t-shirt en halen we een beker koffie met versgebakken koek. Die nuttigen we (niet het t-shirt natuurlijk) zittend onder de overkapping uit de wind. Daarop stapt een Amerikaanse uit een geparkeerde auto met de vraag waar wij in godsnaam vandaan komen, met dit weer buiten koffie drinken en nog zonder handschoenen ook! Holland zeggen we, alsof dat alles zegt! Taai volk blijkbaar die Dutchmen zegt ze vol bewondering, we mogen als we willen de koffie wel bij haar in de auto opdrinken maar dat slaan we vanzelfsprekend af😃.

We nemen de bus terug naar de opstapplaats waar onze camper rustig staat te wachten. Van hier is het 22 mijl naar de volgende camping, het Kodachrome Basin State Park waar we 2 nachten zullen verblijven. Inmiddels breekt de zon al voorzichtig door en op de camping aangekomen is de lucht al aardig blauw. We hebben een ruime plek met prachtig uitzicht, het park ligt een stuk lager dan Bryce dus hopelijk wordt het dus ook niet zo koud.

We zijn allebei blij dat we op deze reis Bryce Canyon hebben meegenomen als een van de highlights die we graag nog eens wilden zien, ondanks het mindere weer was het meer dan de moeite waard!